کبوتران دل شکسته...

و سیاه تر از آسمان تاریک  در شب دلتنگی ها... و آهی که تاب حسرت ندارد و غصه ای مزمن که هم آغوش دلشوره ای کهنه در آن تاریکی غم انگیز آوای جیرجیرکهای بی از خبر از جاده ی واژگون را بر هم می زند... نه ریتمی در صدای دلتنگی ها می ماند نه نظمی در آوای حسرت ها و مهتاب همچنان گرمِ همپالکی با دورترین افق سحرگاهی که این دلمشغولی شبانگاهی ، هوش از سرش برده و قامتش از آفتاب دل آزرده و صدای آمدنش ، همچنان از شب پره ها دل برده و تیک تاک لحظه های غم بار که چونان ضربانی تلخ بر سینه ای سنگین از حسرت ها ترنم زجر آوری حک می کند بر افکاری به لندای دلتنگی تاریک... کبوتران دل شکسته......ادامه مطلب

به نام خدا چه خوب شد عرفه دلبرم صدایم کرد... دوستی سئوال کرد ، عرفه و عرفات را در یک جمله تعریف کن !... گفتمش : فرض کن دلبری داری هم خالق توست، هم معبودت و هم مقصودت ، دلداده و شیفته وصالش هستی و به یک معنی قَدْ شَغَفَها حُبًّا ، همه ی عمر در پی چشیدن طعم قطره ای از وصال رویایی اش دست و پا می زنی ، لحظه لحظه عمرت در آغوش رحمت و مغفرتش غوطه ور هستی ، معشوقه ای که خودش می گوید اقرب الیه من   حبل الورید، ولی لیاقت درک وصالش را نداری ، ... عصری دلنشین و رویایی ، عصری پر از حضور عرشیان و فرشیان ، عصری به وسعت حضور همه ی خلایق عالم ، عصری از جنس والعصر ، عصری به شیرینی  قابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنى‌ ... در سرزمینی که خاک و سبزه و درختانش برایت مژده سر می دهند که مَن طَلَبَنی وَجَدَنی و در هیاهوی حجم حضور دلدادگانش ، در صحرای نگاه پرعطوفتش و بر دامنه ی مهربانی اش ،  در سرزمینی به وسعت عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى...  به یکباره  همه وجودت حس می کند ، آن دلبری که همه ی عمر در حسرت درک وصالش بودی ، در گوشت نجوی می کند ،  صدایت می زند، آغوشت را می طلبد و بوسه از لبان تشنه ی محبتت می خواهد و با نگاه گرمش که شیفته ی چشمانت هست ، خیره خیره تو را به نظاره نشسته و فریاد می زند که و مَن عَشَقَنی‏ عَشَقْتُهُ ... آن عصر دلنشین عرفه است و آن سرزمین عرفات ... حضور در عرفات در عصر روز عرفه در یک جمله خلاصه می شود: چه خوب شد عرفه دلبرم صدایم کرد... کبوتران دل شکسته......ادامه مطلب

بيماريها بهـانه انـد !
مــــن …
خــودم درد مي کنـــم...

و دنيايي که به جز درد و دلتنگي ، محصولي ندارد...

کبوتران دل شکسته......

آرزوی مرگ...

وقتی هیچ تعلقی به دنیای اطرافت باقی نمانده باشد.

وقتی داشته ها و نداشته هایت ذره ای برای دلت کاری نمی‌کنند.

وقتی چیزی برای از دست دادن نمی یابی...

وقتی به دست آوردن هیچ چیزی هوای دلت را هوایی نمی‌کند.

وقتی حتی اراده‌ی هیچ آرزویی دلت را به وجد نمی آورد.

و وقتی لایق تنها خواسته ی دلت هم نیستی.

محکوم به آروزی مرگ خواهی شد...

کبوتران دل شکسته......

کبوتران دل شکسته......

خسته ام   ... خسته ، چونان نسیمی که غروب را به انتظار نشسته ... خسته ،به سردی افق غبار گرفته ی صبحی پر از آه... خسته ، رنجور و پر از آه ... دوباره دلتنگی ... دوباره اضطراب سینه ای که ، دستان عاطفه ات کبوتران دل شکسته......ادامه مطلب

دلم افطار می خواهد ! با طعم آرامش   ... دلم افطار می خواهد ! با طعم زیبای نماز به سمت تو ...! نماز با مهر سنگی ! نماز شکسته در زیر درختی تنها ! نماز در ابتدایی ترین لحظات شب ! دلم افطار می خواهد ! با کبوتران دل شکسته......ادامه مطلب

هوا هوای بیقراری و هیجان است  و تافته ای جدابافته از همه ی کائنات وقت جولانش در روح و روان به آفتاب نشسته ای ، زخم می زند ، لحظه به لحظه ، بر لبهای خشکیده ثانیه های بیقراری ... و باز هم هوا ، هوای آه کبوتران دل شکسته......ادامه مطلب

خیلی کلیشه ای و تکراری ولی ... سالهای سال شنیده بودیم همه آدم ها گمشده ای دارند وتا دنیا دنیاست آدم هایند وگمشده هایشان.شنیده بودیم آدم ها باید هجرت کنند تا گمشده هایشان را بیابند...هجرت از خویش ؛هج کبوتران دل شکسته......ادامه مطلب

هر چه خواستم اوج شعف درونی و وجودی ام را در سالروز تولد زیبایی هایت درقالب واژه ها و کلمات بیاروم ، چیزی جز سکوت و آرامش پرسه در خیال نازنینت ، نیافتم و در تامل آرامش و شعف داشتنت ساعتها به آسمانهای مرور خاطرات و  در پهنای شادی خیالم پرگشودم ...و خواستم متنی بنویسم در زادروز پای به عالم خاکی گذاردنت  و نیافتم تمرکزی که بتوانم برایت بنویسم و مدام مرور کردم نوشته ی سال قبلم را که برایم شیرین بود و دلنشین ، و حجم احساس درونم را قشنگ به تصویر می کشید و بازم هم مرورش می کنم و دوباره برایت با اندکی ویرایش همان را می نویسم ، از اعماق وجودم که دوستت دارم هایم اینبار از سر ذوقی زاید الوصف است و با طعم غربتی دیرین ... از روزی که صدایت در وجودم طنین انداز شد،شتاب تپیدن قلبم ، رو به فزونی یافت...امروز ثانیه های عمرم نیز، نام تو را فریاد می زنند و من در اوج عشق ، خود را در پستوی زمان تنها حس نمی‌کنم  ... دستانم تشنه دستان تو، شانه هایم تکیه گاه خستگی هایت...به پاکی چشمانت قسم تا ابد با تو می مانم... بی آنکه دغدغه فردا را داشته باشم... چون می دانم فردا بیش از امروز دوستت خواهم داشت...در روز زیبای میلادت تمام وجودم را که قلبی ست کوچک در قالب قابی از نگاه تقدیم چشمان زیبایت می کنم...و با بوسه ای عاشقانه تولدت را تبریک می گویم...ای مهربانم ، آغاز بودنت مبارک...ای بهترین ... دنیام کوچک و ساده بود و کبوتران دل شکسته......ادامه مطلب